تأثیر سازگاری با چربی بر متابولیسم و عملکرد ورزشی، مروری بر شواهد موجود

رژیم غذایی به همراه تمرینات ورزشی بر عملکرد ورزشکاران نقش بسزایی دارد. یکی از استراتژی‌های مورد توجه متخصصان تغذیه ورزشی، سازگاری چربی یا Fat adaptation است. بررسی حاضر با هدف مروری بر پژوهش‌های انجام شده در زمینه سازگاری چربی و عملکرد ورزشی صورت گرفت. جستجو در PubMed با کلید واژه‌های , athletic performance [MeSH] , fat adaptation fat adaptation and perfprmance high fat diet and perfprmance, fat adaptation and athletes, با محدود کردن آن از سال 1994 تا 2012 انجام شد. در اکثر مطالعات، استراتژی سازگاری چربی به همراه دوره تجدید کربوهیدرات منجر به افزایش اکسیداسیون چربی و تداوم آن مستقل از دسترسی به کربوهیدرات اگزوژن و اندوژن و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات شد. برخی مطالعات افزایش ذخایر تری‌گلیسرید عضله و فعالیت لیپاز حساس به هورمون و آنزیم‌های مرتبط با هیدرولیز تری‌گلیسرید را گزارش کرده‌اند. همچنین کاهش گلیکوژنولیز عضله و عدم تغییر در اکسیداسیون گلوکز پلاسما مشاهده شد که بیانگر صرفه جویی در گلیکوژن است. از طرفی، برخی پژوهش‌ها کاهش سرعت گلیکوژنولیز عضله را یک عامل با تأثیر منفی برای ورزش‌های با شدت بالاتر بیان کرده‌اند و سرعت بالای اکسیداسیون کربوهیدرات را برای عملکرد مطلوب در این ورزش‌ها ضروری دانسته‌اند. با وجودی که اکثر مطالعات، تغییرات متابولیکی مطلوب را به دنبال استراتژی سازگاری چربی بیان کرده‌اند، اثر مفید واضحی بر عملکرد ورزشی نمایان نشد. لذا انجام تحقیقات بیشتر در مورد تعامل سازگاری چربی با شدت ورزش و همچنین درنظر گرفتن تفاوت‌های فردی در پاسخدهی به این روش، پیشنهاد می‌‌گردد. واژگان کلیدی: رژیم غذایی، سازگاری چربی، عملکرد ورزشی، تغییرات متابولیک